ві́ла, -ы, мн. -ы, віл, ж.

Багаты дом з садам, паркам (звычайна загарадны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́ла ж. ви́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́ла, ‑ы, ж.

Багатая загарадная дача або дом-асабняк з садам, паркам. Тэддзі накіраваў машыну ў глыб парку, дзе сярод дрэў хавалася загарадная віла. Гарбук.

[Лац. villa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ві́ла ’дом-асабняк’ (БРС, КТС) запазычана з рус. вилла (Крукоўскі, Уплыў, 73), хаця не выключана магчымасць запазычання з польскай мовы. Рус. слова паходзіць з іт. villa ’дача, вёска’ < лац. villa ’дача’ (Фасмер, 1, 315; Шанскі, 1, В, 98; КЭСРЯ, 81; Махэк₂, 689; БЕР, 1, 148).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ви́лла ві́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацвісці́, -віту́, -віце́ш, -віце́; -віцём, -віцяце́, -віту́ць; -віў, -віла́, -ло́; зак.

Пачаць цвісці.

Зацвілі ружы.

|| незак. зацвіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напа́свіць, -су́, -се́ш, -се́; -сём, -сяце́, -су́ць; напа́свіў, -віла; напасі́; зак., каго.

Пасучы на пашы, накарміць (пра жывёлу, птушак).

Н. кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адві́ць, адаўю, адаўеш, адаўе; адаўём, адаўяце; пр. адвіў, ‑віла, ‑віло; зак., што.

Развіваючы, аддзяліць частку чаго‑н. навітага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адві́ць, адаўю́, адаўе́ш, адаўе́; адаўём, адаўяце́, адаўю́ць; адві́ў, -віла́, -віло́; -ві́; -ві́ты; зак., што і чаго.

Развіваючы, аддзяліць частку навітага.

А. частку пражы на клубок.

|| незак. адвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вілявіла’ (КТС). Запазычана з польск. willa ’тс’ у вымаўленні замежных слоў у бел. мове ў 20‑х гадах XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)