відаво́чны, -ая, -ае.

1. Яўны, прыметны.

Відавочная мана.

2. Бясспрэчны.

В. факт.

|| наз. відаво́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

відаво́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. відаво́чны відаво́чная відаво́чнае відаво́чныя
Р. відаво́чнага відаво́чнай
відаво́чнае		 відаво́чнага відаво́чных
Д. відаво́чнаму відаво́чнай відаво́чнаму відаво́чным
В. відаво́чны (неадуш.)
відаво́чнага (адуш.)		 відаво́чную відаво́чнае відаво́чныя (неадуш.)
відаво́чных (адуш.)
Т. відаво́чным відаво́чнай
відаво́чнаю		 відаво́чным відаво́чнымі
М. відаво́чным відаво́чнай відаво́чным відаво́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

відаво́чны очеви́дный, я́вный, самоочеви́дный; ви́димый; определённый;

~ная мана́ — я́вная ложь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відаво́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Яўны, прыкметны. Відавочная мана. □ Колькі за хвіліну нараджаецца ў галаве думак? Сотня, дзве? Яны змяняюць адна другую, і няма паміж імі ніякай відавочнай сувязі. Навуменка.

2. Ясны; бясспрэчны. Нестабільнасць капіталізму становіцца ўсё больш відавочнай. Брэжнеў. [Лабановіч:] — І наогул гэта справа [са ссыпкай] такая простая і відавочная, што і дзіця зразумее ўсю недарэчнасць вашага дамагання. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Відаво́чны ’яўны, пэўны, бясспрэчны’ (БРС, КТС); ’які знаходзіцца побач’ (Шат.), відавочна ’яўна, наглядна’ (Касп., Сцяшк. МГ); ’свядома’ (лаг., КЭС); ’напэўна, відаць, мусіць’; ’яўна’; ’прыкметна’; ’ясна’; ’бясспрэчна’ (КТС). Утвораны ад відавок і суф. ‑(ь)nъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

самоочеви́дный відаво́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

очеви́дный відаво́чны, я́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выя́ўны, -ая, -ае (разм.).

1. Відавочны для ўсіх; бясспрэчны.

На твары быў в. смутак.

2. Выразны.

В. малюнак.

|| наз. выя́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́ўны, -ая, -ае.

1. Не скрыты, адкрыты.

Я. вораг.

2. Зусім відавочны.

Яўнае парушэнне закона.

Ён яўна (прысл.) памыляецца.

|| наз. я́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрыкры́ты, -ая, -ае.

1. Не пакрыты зверху.

Працаваць з непрыкрытай галавою.

2. перан. Які адразу адчуваецца, яўны, відавочны.

Непрыкрытая хлусня.

|| наз. непрыкры́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)