вярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., што (спец.).
Размяшчаць друкарскі набор па старонках.
В. кнігу.
|| зак. звярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.
|| наз. вярста́нне, -я, н. і вёрстка, -і, ДМ -тцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вярста́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вярста́ю |
вярста́ем |
| 2-я ас. |
вярста́еш |
вярста́еце |
| 3-я ас. |
вярста́е |
вярста́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вярста́ў |
вярста́лі |
| ж. |
вярста́ла |
| н. |
вярста́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вярста́й |
вярста́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вярста́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вярста́ць несов., тип. верста́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Размяшчаць набор у раме па старонках. Вярстаць кнігу, газету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярста́ць 1 стаўб. ’ткацкі станок’, карэліц. ’варштат’ (З нар. сл.), палес. вэрста́тʼ, вэрста́цʼ (Уладз.), укр. палес. верста́ть ’ткацкі станок’. Да варста́т (гл.). Канцавое ‑ць‑ — вынік другаснага змякчэння (Карскі, 1, 350), магчыма, пад уплывам слова з той жа семантычнай групы стацівы ’бакавая частка красён’. Параўн. таксама ст.-рус. верстать ’сталярны варштат’ (1686 г.).
Вярста́ць 2 (паліграф.) ’размяшчаць набор паводле старонак’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. мовы, дзе верста́ть ’тс’ узнікла лексіка-семантычным шляхам на базе дзеяслова верстать ’выраўноўваць’ (Фасмер, 1, 300; Шанскі, 1, В, 64); параўн. верстать: сіб. ’размяркоўваць’, вяц. ’дзяліць раллю’, алан., кастр. ’выраўноўваць’, валаг. ’абрэзваць, выраўноўваючы’; ’ставіць (салдат) у адзін рад’, ст.-рус. верстати ’размяркоўваць, уключаць, ахопліваць падаткамі’; ’выраўноўваць’; ’вызначаць на службу’ (1577 г.), якія ўтвораны ад верста (гл. вярста́) і суф. ‑ати. Сюды ж вярста́цца, вярста́тка (БРС, КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
верста́тьI несов., типогр. вярста́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вярста́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да вярстаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Зак. да вярстаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вёрстка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (спец.).
1. гл. вярстаць.
2. Звярстаны набор, а таксама яго адбітак.
Чытаць вёрстку.
|| прым. вёрстачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)