вярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., што (спец.).

Размяшчаць друкарскі набор па старонках.

В. кнігу.

|| зак. звярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. вярста́нне, -я, н. і вёрстка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярста́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вярста́ю вярста́ем
2-я ас. вярста́еш вярста́еце
3-я ас. вярста́е вярста́юць
Прошлы час
м. вярста́ў вярста́лі
ж. вярста́ла
н. вярста́ла
Загадны лад
2-я ас. вярста́й вярста́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вярста́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вярста́ць несов., тип. верста́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Размяшчаць набор у раме па старонках. Вярстаць кнігу, газету.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярста́ць палігр. Lay-outs [´le:¦auts] ánfertigen, layouten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вярста́ць 1 стаўб. ’ткацкі станок’, карэліц. ’варштат’ (З нар. сл.), палес. вэрста́тʼ, вэрста́цʼ (Уладз.), укр. палес. верста́ть ’ткацкі станок’. Да варста́т (гл.). Канцавое ‑ць‑ — вынік другаснага змякчэння (Карскі, 1, 350), магчыма, пад уплывам слова з той жа семантычнай групы стацівы ’бакавая частка красён’. Параўн. таксама ст.-рус. верстать ’сталярны варштат’ (1686 г.).

Вярста́ць 2 (паліграф.) ’размяшчаць набор паводле старонак’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. мовы, дзе верста́ть ’тс’ узнікла лексіка-семантычным шляхам на базе дзеяслова верстать ’выраўноўваць’ (Фасмер, 1, 300; Шанскі, 1, В, 64); параўн. верстать: сіб. ’размяркоўваць’, вяц. ’дзяліць раллю’, алан., кастр. ’выраўноўваць’, валаг. ’абрэзваць, выраўноўваючы’; ’ставіць (салдат) у адзін рад’, ст.-рус. верстати ’размяркоўваць, уключаць, ахопліваць падаткамі’; ’выраўноўваць’; ’вызначаць на службу’ (1577 г.), якія ўтвораны ад верста (гл. вярста́) і суф. ‑ати. Сюды ж вярста́цца, вярста́тка (БРС, КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звярста́ць гл. вярстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верста́ть​I несов., типогр. вярста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярста́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да вярстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Зак. да вярстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)