вярблю́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярблю́дка вярблю́дкі
Р. вярблю́дкі вярблю́дак
Д. вярблю́дцы вярблю́дкам
В. вярблю́дку вярблю́дкі
Т. вярблю́дкай
вярблю́дкаю		 вярблю́дкамі
М. вярблю́дцы вярблю́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вярблю́дка ж., бот. верблю́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярблю́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак.; ж.

Аднагадовая расліна сямейства лебядовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярблю́дка ’расліна вярблюдка, Corispermum L.’ (БРС, Кіс.), укр. верблюдка ’скрыпень чатырохгранны, Epilobium tetragonum L.’, рус. верблюдка ’вярблюдка’. Бел. назва расліны запазычана з рус., дзе суадносіцца з лексемай верблюд; параўн. рус. верблюдка//верблюжья трава (Даль, 1, 438). Да вярблюд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верблю́дка бот. вярблю́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)