вя́занка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Вязаная рэч (кофта, світар і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяза́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тое, што і вязка (у 2 знач.).

|| прым. вяза́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вя́занка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вя́занка
Р. Вя́занкі
Д. Вя́занцы
В. Вя́занку
Т. Вя́занкай
Вя́занкаю
М. Вя́занцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вя́занка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вя́занка вя́занкі
Р. вя́занкі вя́занак
Д. вя́занцы вя́занкам
В. вя́занку вя́занкі
Т. вя́занкай
вя́занкаю		 вя́занкамі
М. вя́занцы вя́занках

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вяза́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяза́нка вяза́нкі
Р. вяза́нкі вяза́нак
Д. вяза́нцы вяза́нкам
В. вяза́нку вяза́нкі
Т. вяза́нкай
вяза́нкаю		 вяза́нкамі
М. вяза́нцы вяза́нках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вяза́нка ж. вя́зка, -кі ж.; вяза́нка, -кі ж., звя́зак, -зка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяза́нка ж., см. вя́зка 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́занка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Вязаная рэч (кофта, світэр і пад.). Убачыўшы Кузьму, Насця затраслася ад радасці, а калі пабачыла падарунак, чырвоную вязанку, то і шчокі яе зачырванеліся, як тая кофтачка. Колас.

вяза́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і вязка (у 3 знач.). Жанчына з той хаты на выгане несла з лесу вязанку сухога галля. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́зка ж.

1. (действие) вя́зка;

2. (связанная охапка чего-л.) вяза́нка, свя́зка;

в. дроў — вяза́нка дров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Панара́т ’вязанка’ (Яруш.). Прыставачны дэрыват ад не- рат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)