вядо́мае

‘дадзеная велічыня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
н. -
Н. вядо́мае вядо́мыя
Р. вядо́мага вядо́мых
Д. вядо́маму вядо́мым
В. вядо́мае вядо́мыя
Т. вядо́мым вядо́мымі
М. вядо́мым вядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вядо́мае ср., сущ., мат. изве́стное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вядо́мы

‘пра якога ведаюць’

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вядо́мы вядо́мая вядо́мае вядо́мыя
Р. вядо́мага вядо́май
вядо́мае		 вядо́мага вядо́мых
Д. вядо́маму вядо́май вядо́маму вядо́мым
В. вядо́мы (неадуш.)
вядо́мага (адуш.)		 вядо́мую вядо́мае вядо́мыя (неадуш.)
вядо́мых (адуш.)
Т. вядо́мым вядо́май
вядо́маю		 вядо́мым вядо́мымі
М. вядо́мым вядо́май вядо́мым вядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вядо́мы

‘які ідзе за вядучым’

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вядо́мы вядо́мая вядо́мае вядо́мыя
Р. вядо́мага вядо́май
вядо́мае		 вядо́мага вядо́мых
Д. вядо́маму вядо́май вядо́маму вядо́мым
В. вядо́мы (неадуш.)
вядо́мага (адуш.)		 вядо́мую вядо́мае вядо́мыя (неадуш.)
вядо́мых (адуш.)
Т. вядо́мым вядо́май
вядо́маю		 вядо́мым вядо́мымі
М. вядо́мым вядо́май вядо́мым вядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

изве́стное сущ., мат. вядо́мае, -мага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўтары́ць, -тару́, -то́рыш, -то́рыць; -то́раны; зак., што.

1. Сказаць або зрабіць яшчэ раз.

П. сказанае.

П. паездку.

2. Аднавіць у памяці вядомае, завучанае.

П. урок.

|| незак. паўтара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паўтарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да перапець.

2. перан. Паўтараць вядомае, раней сказанае. Перапяваць старыя тэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нечува́ны, ‑ая, ‑ае.

Які перасягае ўсё вядомае сваёй незвычайнасцю; небывалы. Бушавала бура з сілай нечуванай. Колас. Больш за два тыдні ішлі бесперапынныя, нечуванай лютасці баі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малазяме́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковай колькасці зямлі для вядзення сельскай гаспадаркі. Мікуцічы — сяло вялікае, вядомае ва ўсёй акрузе. Стаіць на пясках каля Нёмана. Народ тут бедны, малазямельны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарады́чны, ‑ая, ‑ае.

Які праяўляецца непастаянна, неперыядычна; нерэгулярны. Спарадычнае ўжыванне ў якасці назвы метралагічнай гандлёвай адзінкі мае слова аршын, запазычанае з цюркскіх моў і добра вядомае старажытнарускім помнікам. Гіст. лекс. бел. мовы.

[Ад гроч. sporadikos — раскіданы, адзіночны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)