выхадна́я
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| ж. |
- |
| Н. |
выхадна́я |
выхадны́я |
| Р. |
выхадно́й |
выхадны́х |
| Д. |
выхадно́й |
выхадны́м |
| В. |
выхадну́ю |
выхадны́х (адуш.) |
| Т. |
выхадно́й выхадно́ю |
выхадны́мі |
| М. |
выхадно́й |
выхадны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выхадна́я ж., сущ. выходна́я;
яна́ сёння в. — она́ сего́дня выходна́я
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выхадны́, -а́я, -о́е.
1. гл. выйсці, выхад.
2. Які надзяваецца не для працы; святочны, парадны.
В. касцюм.
3. Які выдаецца пры звальненні з работы.
Выхадная дапамога.
4. у знач. наз. выхадны́, -о́га, м., выхадна́я, -о́й, ж., мн. -ы́я, -ы́х. Той, хто выкарыстоўвае свой выхадны дзень (разм.).
Ён сёння в.
5. у знач. наз. выхадны́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Тое, што і дзень адпачынку (разм.).
Паедзем у в. па грыбы.
◊
Выхадныя даныя — звесткі пра месца і час выхаду кнігі, часопіса і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выходна́я сущ. выхадна́я, -но́й ж.;
она́ сего́дня выходна́я яна́ сёння выхадна́я;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ду́ла, -а, мн. -ы, дул і -аў, н.
Выхадная адтуліна канала ствала агнястрэльнай зброі, а таксама сам ствол.
Д. нагана.
|| прым. ду́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выхадны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выхадны́ |
выхадна́я |
выхадно́е |
выхадны́я |
| Р. |
выхадно́га |
выхадно́й выхадно́е |
выхадно́га |
выхадны́х |
| Д. |
выхадно́му |
выхадно́й |
выхадно́му |
выхадны́м |
| В. |
выхадны́ (неадуш.) выхадно́га (адуш.) |
выхадну́ю |
выхадно́е |
выхадны́я (неадуш.) выхадны́х (адуш.) |
| Т. |
выхадны́м |
выхадно́й выхадно́ю |
выхадны́м |
выхадны́мі |
| М. |
выхадны́м |
выхадно́й |
выхадны́м |
выхадны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выхадны́, ‑а́я, ‑о́е.
1. Які служыць для выхаду, выйсця. Выхадныя дзверы. Выхадны комін. □ Ззаду засталіся станцыйныя пабудовы, прамільгнуў выхадны светафор. Васілёнак.
2. Не для працы; святочны, парадны. Выхадны касцюм.
3. (у спалучэнні са словам «дзень»). Нерабочы. Выхадны дзень. // у знач. наз. выхадны́, ‑о́га, м. Дзень адпачынку. Часам нават у выхадны.. [Ціхона] можна было знайсці толькі на заводзе. Грамовіч.
4. у знач. наз. выхадны́, ‑о́га, м.; выхадна́я, ‑о́й (‑о́е), ж. Той, хто выкарыстоўвае свой дзень адпачынку. [Зелянюк:] — Бачыш, я выхадны сёння. Зарэцкі. — Добрай раніцы, мамачка, — пацягнулася Ларыска рукамі да маці. — Ты сёння выхадная, праўда? І ў мяне сёння выхадны дзень. Так? Арабей.
•••
Выхадная дапамога гл. дапамога.
Выхадная роля гл. роля.
Выхадныя даныя гл. даны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пара́дна-выхадны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пара́дна-выхадны́ |
пара́дна-выхадна́я |
пара́дна-выхадно́е |
пара́дна-выхадны́я |
| Р. |
пара́дна-выхадно́га |
пара́дна-выхадно́й пара́дна-выхадно́е |
пара́дна-выхадно́га |
пара́дна-выхадны́х |
| Д. |
пара́дна-выхадно́му |
пара́дна-выхадно́й |
пара́дна-выхадно́му |
пара́дна-выхадны́м |
| В. |
пара́дна-выхадны́ (неадуш.) пара́дна-выхадно́га (адуш.) |
пара́дна-выхадну́ю |
пара́дна-выхадно́е |
пара́дна-выхадны́я (неадуш.) пара́дна-выхадны́х (адуш.) |
| Т. |
пара́дна-выхадны́м |
пара́дна-выхадно́й пара́дна-выхадно́ю |
пара́дна-выхадны́м |
пара́дна-выхадны́мі |
| М. |
пара́дна-выхадны́м |
пара́дна-выхадно́й |
пара́дна-выхадны́м |
пара́дна-выхадны́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ву́сце, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Месца ўпадзення ракі (у мора, возера ці ў іншую раку).
В.
Прыпяці.
2. Выхадная адтуліна чаго-н.
В. ствала шахты.
В. сеткі.
|| памянш. ву́сцейка, -а, мн. -і, -аў, н. (да 2 знач.; спец.).
|| прым. ву́сцевы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ду́ла, ‑а, н.
Ствол агнястрэльнай зброі. Шумідуб моўчкі чысціў дула кулямёта, час ад часу настаўляючы яго на агонь і пазіраючы, як у падзорную трубу. Шчарбатаў. // Выхадная адтуліна ствала. Лейтэнант.., убачыўшы пад носам дула нагана, даволі спрытна ўзняў рукі. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)