вы́тачыць гл. тачыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́тачыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́тачу вы́тачым
2-я ас. вы́тачыш вы́тачыце
3-я ас. вы́тачыць вы́тачаць
Прошлы час
м. вы́тачыў вы́тачылі
ж. вы́тачыла
н. вы́тачыла
Загадны лад
2-я ас. вы́тачы вы́тачыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́тачыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́тачыць I сов.

1. вы́точить;

в. дэта́ль — вы́точить дета́ль;

2. (наострить) наточи́ть

вы́тачыць II сов. (червоточину, дырку) вы́точить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́тачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

1. Зрабіць, вырабіць што‑н. на такарным станку. Вытачыць вось.

2. Добра навастрыць, адтачыць. Вытачыць нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тачы́ць¹, тачу́, то́чыш, то́чыць; то́чаны; незак., што.

1. Рабіць вострым рэжучую частку, лязо чаго-н. з дапамогай тачыла, бруска і пад.; вастрыць.

Т. нож.

2. Рабіць прыдатным для карыстання (пра аловак).

3. Вырабляць што-н., апрацоўваючы на такарным станку.

Т. дэталі.

|| зак. натачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны (да 1 і 2 знач.) і вы́тачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 3 знач.).

|| наз. тачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́точить сов.

1. (на станке) вы́тачыць, мног. павыто́чваць;

2. (сделать острым) вы́вастрыць;

3. (червоточину, дырку) вы́тачыць, мног. павыто́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выто́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытачыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выто́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выточваць — вытачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыто́чваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вытачыць усё або вялікую колькасць чаго‑н. Павыточваць шахматныя фігуры.

павыто́чваць ​2, ‑ае; зак., што.

Вытачыць вялікую колькасць чаго‑н. у чым‑н. Шашаль павыточваў дзіркі ў сценах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыто́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Вытачыць, вырабіць на такарным станку значную колькасць чаго‑н. Навыточваць шахматных фігур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)