высыха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. высыха́нне
Р. высыха́ння
Д. высыха́нню
В. высыха́нне
Т. высыха́ннем
М. высыха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высыха́нне ср.

1. высыха́ние, иссыха́ние; иссяка́ние;

2. высыха́ние; просыха́ние;

3. высыха́ние, увяда́ние;

1-3 см. высыха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высыха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. высыхаць — высахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высыха́ние высыха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сікаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Рэчыва, якое паскарае высыханне алеяў, фарбаў і лакаў.

[Ад. лац. siccativus — які высушвае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)