Verbum

анлайнавы слоўнік

высыха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высыха́нне ср.

1. высыха́ние, иссыха́ние; иссяка́ние;

2. высыха́ние; просыха́ние;

3. высыха́ние, увяда́ние;

1-3 см. высыха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высыха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. высыхаць — высахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высыха́нне н. Vertrócknung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

высыха́ние высыха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сікаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Рэчыва, якое паскарае высыханне алеяў, фарбаў і лакаў.

[Ад. лац. siccativus — які высушвае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schnięcie

н. высыханне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyschnęcie

н. высыханне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wysychanie

н. высыханне, засыханне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сікаты́ў

(лац. siccativus = які высушвае)

рэчыва, якое паскарае высыханне алеяў, фарбаў і лакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)