вы́странчыць

‘выхваліцца перад кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́странчу вы́странчым
2-я ас. вы́странчыш вы́странчыце
3-я ас. вы́странчыць вы́странчаць
Прошлы час
м. вы́странчыў вы́странчылі
ж. вы́странчыла
н. вы́странчыла
Загадны лад
2-я ас. вы́странчы вы́странчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́странчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́странчыць ’вельмі дагадзіць ва ўсім’ (Янк. Мат., Выг. дыс.), вы́странчыўшы дзеепрысл. ’зрабіўшы ўсё належнае’ (Сцяшк.). Ад польск. stręczyć ’раіць, рэкамендаваць’. Аб апошнім гл. Брукнер, 518.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)