вы́странчыць

‘выхваліцца перад кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́странчу вы́странчым
2-я ас. вы́странчыш вы́странчыце
3-я ас. вы́странчыць вы́странчаць
Прошлы час
м. вы́странчыў вы́странчылі
ж. вы́странчыла
н. вы́странчыла
Загадны лад
2-я ас. вы́странчы вы́странчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́странчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)