высе́джваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. высе́джваю высе́джваем
2-я ас. высе́джваеш высе́джваеце
3-я ас. высе́джвае высе́джваюць
Прошлы час
м. высе́джваў высе́джвалі
ж. высе́джвала
н. высе́джвала
Загадны лад
2-я ас. высе́джвай высе́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час высе́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высе́джваць несов., в разн. знач. выси́живать; см. вы́седзець

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высе́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выседзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́седзець, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. без дап. Прасядзець, прабыць дзе-н. пэўны час.

В. пры хворым цэлыя суткі.

2. каго. Вывесці птушанят, седзячы на яйках.

В. куранят.

3. перан., што. Дасягнуць чаго-н. доўгім сядзеннем (разм., жарт.).

В. дысертацыю.

|| незак. высе́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высе́джванне ср. выси́живание; см. высе́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высе́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выседжваць — выседзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выси́живать несов., в разн. знач. высе́джваць; см. вы́сидеть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высе́джвацца несов., возвр., страд. выси́живаться; см. вы́седзецца, высе́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высе́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выседзецца.

2. Зал. да выседжваць (гл. выседзець у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квакта́ць ’ствараць кароткія адрывістыя гукі (пра курыц-квактух і некаторых іншых птушак)’ (ТСБМ, Нас., ДАБМ, Касп., ТС, Гарэц., Грыг., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Укр. квактати ’выседжваць куранят’. Дзеяслоўныя формы на ‑ta‑, магчыма, узыходзяць да назоўнікаў тыпу тупат. Параўн. тупаць і таптаць. Тады квактаць < квокат < квока. Гл. квока.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)