высе́джваць, вы́седзець

1. разм. (заставацца дзе-н пэўны час) stzen* vi, verwilen vi;

2. (птушанят) usbrüten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sit out

а) высе́джваць

б) informal вычэ́кваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hcken

vt, vi уст. высе́джваць [выво́дзіць] птушаня́т, выво́дзіць дзіцяня́т (пра сысуноў)

Böses ~ — заду́мваць нядо́брае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brüten

vi

1) высе́джваць (птушанят)

2) (über D) ду́маць, меркава́ць (над чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

usbrüten

vt

1) высе́джваць (птушанят)

ier ~ — сядзе́ць на я́йках

2) заду́мваць, наду́мваць (каварныя, вераломныя планы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uskochen

1.

vt

1) выва́рваць

2) перан. высе́джваць, падрыхто́ўваць цішко́м

2.

vi (s) выва́рвацца, разва́рвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hatch

I [hætʃ]

1.

v.t.

1) высе́джваць (кураня́т)

2) абду́мваць; заду́мваць, рыхтава́ць (плян); выно́шваць (ідэ́ю)

3) та́йна падрыхто́ўваць; рабі́ць змо́ву

2.

v.i.

вылу́плівацца, выхо́дзіць (зь я́йка)

3.

n.

высе́джваньне, выво́джаньне n.

II [hætʃ]

n.

люк -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brood

[bru:d]

1.

n.

1) вы́вадак -ку m. (птушаня́таў), птушаня́ты pl

2)

а) малады́я жывёлы, дзе́ці аднае́ ма́ткі

б) грама́дка, чарада́, чаро́дка f.

a widow with a brood of daughters — удава́ з чаро́дкай дачо́к

3) заво́д -у m.; адбо́рная паро́да

2.

v.t.

1) высе́джваць (кураня́т)

2)

а) ду́маць, разду́мваць

б) выно́шваць о́выя ідэ́і, по́мсту)

3) ахо́ўваць; трыма́ць пад кры́ламі

3.

v.i.

1) сядзе́ць на я́йках, квакта́ць

2) непако́іцца, клапаці́цца; перажыва́ць

The boy brooded about his lost dog — Хло́пчык непако́іўся пра згу́бленага саба́ку

- brood on

- brood over

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

breed

[bri:d]

v., bred, breeding

1.

v.t.

1)

а) пладзі́ць; выво́дзіць, высе́джваць (птушаня́т)

б) выро́шчваць расьлі́ны, разво́дзіць

2) гадава́ць (паро́дзістую жывёлу, ко́ней)

3) Figur. разво́дзіць, спрычыня́цца, выкліка́ць

Dirt breeds germs — У бру́дзе разво́дзяцца бактэ́рыі

Careless driving breeds accidents — Няўва́жная язда́ вядзе́ да ава́рыяў

4) узгадо́ўваць; вучы́ць, навуча́ць

He was bred to be a sailor — Яго́ вы́вучылі на марака́

2.

v.i.

1) радзі́цца, распло́джвацца

2) паўстава́ць; разьвіва́цца

3.

n.

1) паро́да f.; заво́д -у m., ра́са f.

breeds of cattle — паро́ды жывёлы

2) гату́нак -ку m.; тып -у m.

a fighting breed of men — ваяўні́чы тып людзе́й

3) U.S., Sl. ра́савы мяша́нец (цяпе́р абра́зьлівае)

- breed in

- breed out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)