вы́рвіна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́рвіна вы́рвіны
Р. вы́рвіны вы́рвін
Д. вы́рвіне вы́рвінам
В. вы́рвіну вы́рвіны
Т. вы́рвінай
вы́рвінаю		 вы́рвінамі
М. вы́рвіне вы́рвінах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Вы́рвіна ’абрыў на Дзвіне’ (Яшк.). Ад вырваць (гл.) з суф. ‑іна. Параўн. вырва, рваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)