вырака́цца гл. вырачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вырака́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вырака́юся вырака́емся
2-я ас. вырака́ешся вырака́ецеся
3-я ас. вырака́ецца вырака́юцца
Прошлы час
м. вырака́ўся вырака́ліся
ж. вырака́лася
н. вырака́лася
Загадны лад
2-я ас. вырака́йся вырака́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час вырака́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вырака́цца (каго, чаго) несов. отрека́ться (от кого, чего); отверга́ть (кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вырака́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да вырачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рачыся, -ракуся, -рачашся, -рачацца; -рачамся, -рачацеся, -ракуцца; вы́ракся, -клася; зак., каго-чаго.

Адмовіцца, не прызнаць сваім.

В. родных.

В. свайго сына.

|| незак. вырака́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. вырачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адцура́ць

‘канфіскаваць, адымаць што-небудзь; адмаўляцца ад каго-небудзь, чаго-небудзь, выракацца каго-небудзь, чаго-небудзь; наводзіць страх на каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адцура́ю адцура́ем
2-я ас. адцура́еш адцура́еце
3-я ас. адцура́е адцура́юць
Прошлы час
м. адцура́ў адцура́лі
ж. адцура́ла
н. адцура́ла
Загадны лад
2-я ас. адцура́й адцура́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адцура́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

отверга́ть несов. (что-л.) адхіля́ць, адкіда́ць; не прыма́ць; (кого-л.) вырака́цца; не прызнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цура́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак., каго-што.

1. Пазбягаць каго‑, чаго‑н.; ухіляцца ад зносін з кім‑н., ад выканання чаго‑н. Не зведаў хлапчук .. пяшчотаў змалку і цяпер цураўся іх. Пальчэўскі. [Сымон:] — Ды гэта і няважна, дзе чалавек аблюбуе сабе прыстанішча — у вёсцы ці ў горадзе, важна тое, каб свайго люду не цураўся. М. Ткачоў. Заўсёды жартаўлівы і вясёлы, ён [Міхал], здавалася, ніколі ні на каго не крыўдаваў, не цураўся ніякай працы. Машара.

2. Адракацца ад каго‑, чаго‑н., выракацца каго‑, чаго‑н. [Ціток:] — Хоць ты бяры, чалавек, ды сваёй хаты цурайся. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отрека́ться несов. адрака́цца (ад каго, чаго), вырака́цца, зрака́цца (каго, чаго); адмаўля́цца (ад каго, чаго), цура́цца (каго, чаго), разг. адцу́рвацца (ад каго, чаго; и без предлога), выцу́рвацца (ад каго, чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)