адцура́ць
‘канфіскаваць, адымаць што-небудзь; адмаўляцца ад каго-небудзь, чаго-небудзь, выракацца каго-небудзь, чаго-небудзь; наводзіць страх на каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| адцура́ю | адцура́ем | |
| адцура́еш | адцура́еце | |
| адцура́е | адцура́юць | |
| Прошлы час | ||
| адцура́ў | адцура́лі | |
| адцура́ла | ||
| адцура́ла | ||
| Загадны лад | ||
| адцура́й | адцура́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| адцура́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)