выпукля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпукля́ю выпукля́ем
2-я ас. выпукля́еш выпукля́еце
3-я ас. выпукля́е выпукля́юць
Прошлы час
м. выпукля́ў выпукля́лі
ж. выпукля́ла
н. выпукля́ла
Загадны лад
2-я ас. выпукля́й выпукля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпукля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпукля́ць несов. выпя́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпукля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выпукліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпукля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да выпукліцца.

2. Зал. да выпукляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пукліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́пуклю вы́пуклім
2-я ас. вы́пукліш вы́пукліце
3-я ас. вы́пукліць вы́пукляць
Прошлы час
м. вы́пукліў вы́пуклілі
ж. вы́пукліла
н. вы́пукліла
Загадны лад
2-я ас. вы́пуклі вы́пукліце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́пукліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вылупа́ць

‘выпукляць, выпучваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вылупа́ю вылупа́ем
2-я ас. вылупа́еш вылупа́еце
3-я ас. вылупа́е вылупа́юць
Прошлы час
м. вылупа́ў вылупа́лі
ж. вылупа́ла
н. вылупа́ла
Загадны лад
2-я ас. вылупа́й вылупа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вылупа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпя́чивать несов., разг.

1. выпукля́ць, выпіна́ць, выпу́чваць; (с напряжением — ещё) обл. выпру́джваць;

2. перен. вылуча́ць; (подчёркивать) падкрэ́сліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обознача́ть несов.

1. (делать знак, метить) абазнача́ць, зна́чыць, ме́ціць, адзнача́ць;

обознача́ть бу́квами абазнача́ць лі́тарамі;

2. (отмечать, выделять) адзнача́ць; (делать видным) абазнача́ць, выпукля́ць; см. обозна́чить;

3. (означать) азнача́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)