выпераджа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выпераджа́ю |
выпераджа́ем |
| 2-я ас. |
выпераджа́еш |
выпераджа́еце |
| 3-я ас. |
выпераджа́е |
выпераджа́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выпераджа́ў |
выпераджа́лі |
| ж. |
выпераджа́ла |
| н. |
выпераджа́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выпераджа́й |
выпераджа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выпераджа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выпераджа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да выперадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́перадзіць, -раджу, -радзіш, -радзіць; -раджаны; зак., каго-што.
Тое, што і апярэдзіць.
В. у бегу.
В. у вучобе (перан.).
|| незак. выпераджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпярэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. выпераджэ́нне, -я, н. і выпярэ́джванне, -я, н.
В. тэрмінаў (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выпераджэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпераджаць — выперадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)