назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| выпа́рнікі | ||
| выпа́рніка | выпа́рнікаў | |
| выпа́рніку | выпа́рнікам | |
| выпа́рнікі | ||
| выпа́рнікам | выпа́рнікамі | |
| выпа́рніку | выпа́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Назва прылад, установак, прызначаных для выпарвання вадкасцей.
2. Прылада для вымярэння колькасці вады, якая выпараецца з глебы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
испари́тель
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэфрыжэра́тар, ‑а,
1. Частка халадзільнай машыны, у якой за кошт выпарэння вадкасці атрымліваецца нізкая тэмпература;
2. Вагон-халадзільнік, судна-халадзільнік і пад. для перавозкі грузаў, якія хутка псуюцца.
[Ад лац. refrigero — ахалоджваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)