вы́лік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́лік |
вы́лікі |
| Р. |
вы́ліку |
вы́лікаў |
| Д. |
вы́ліку |
вы́лікам |
| В. |
вы́лік |
вы́лікі |
| Т. |
вы́лікам |
вы́лікамі |
| М. |
вы́ліку |
вы́ліках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вы́лік, -у, мн. -і, -аў, м.
1. гл. вылічыць.
2. Утрыманая сума грошай.
Невялікі в.
◊
За вылікам каго-чаго, у знач. прыназ. — за выключэннем, акрамя каго-, чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́лік, -ку м. вы́чет;
за ~кам чаго́-не́будзь — за вы́четом че́го-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́лік, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. вылічыць (у 2 знач.).
2. Утрыманая сума грошай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́лік (БРС). Крукоўскі (Уплыў, 119) лічыць калькай рус. вы́чет, але магчыма і самастойнае бязафікснае ўтварэнне ад вы́лічыць; параўн. польск. wylik, wyticzyć. Гл. таксама лічыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́лічыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.
1. Падлічыўшы, вызначыць.
В. памер даходаў.
В. кошт будоўлі.
2. Утрымаць пры расплаце.
В. запазычанасць.
|| незак. выліча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і вылі́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. вылічэ́нне, -я, н. і вы́лік, -у, м. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вылічэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылічваць — вылічыць.
2. Тое, што вылічана, вылік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́чет м.
1. (действие) вылічэ́нне, -ння ср., вы́лік, -ку м.;
2. в др. знач. вы́лік, -ку м.;
◊
за вы́четом (чего-л.) за вы́лікам (чаго-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Та́ра 1 ’ўпакоўка тавару’, ’вага ўпакоўкі’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.). З ням. Tára ’тара; упакоўка; вага ўпаковачнага матэрыялу’, якое з італ. tara ’тара; зніжка, вылік, адлічэнне’ < араб. ṭarḥ ’зніжка, вылік, адлічэнне’ < ṭáraḥa ’ён адсунуў, адклаў’ (Фасмер, 4, 20; ЕСУМ, 5, 517; Чарных, 2, 228; Голуб-Ліер, 477).
Та́ра 2 ’плыток для пераезду’ (ТС). Гл. тар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́вет ’вылік, выключэнні’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус. вывѣтъ ’выключэнне’ (з XV ст.). Корань той жа, што і ў савет, рус. ответ і інш.; параўн. ст.-рус. вѣтъ ’рада, дагавор’ (Фасмер, 2, 367), на думку Мельнічука (Восточносл. и общ. яз., 109), вытворнае ад *větiti ’гаварыць’, для якога было характэрным першапачатковае значэнне ’адзначаць галінкай, выключаць’ (прасл. větь ’галінка’), тады вывет ’абмежаванне’, параўн. у Зізанія ц.-слав. извѣтъ, перакладзенае ст.-бел. вымовка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)