выкіда́льнік

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выкіда́льнік выкіда́льнікі
Р. выкіда́льніка выкіда́льнікаў
Д. выкіда́льніку выкіда́льнікам
В. выкіда́льнік выкіда́льнікі
Т. выкіда́льнікам выкіда́льнікамі
М. выкіда́льніку выкіда́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкіда́льнік м. (в оружии) выбра́сыватель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкіда́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне ў затворы замка агнястрэльнай зброі, якое служыць для аўтаматычнага выкідання стрэляных гільз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбра́сыватель (в оружии) выкіда́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)