выкру́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выкру́чваю выкру́чваем
2-я ас. выкру́чваеш выкру́чваеце
3-я ас. выкру́чвае выкру́чваюць
Прошлы час
м. выкру́чваў выкру́чвалі
ж. выкру́чвала
н. выкру́чвала
Загадны лад
2-я ас. выкру́чвай выкру́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выкру́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкру́чваць несов.

1. выкру́чивать; (винт — ещё) выви́нчивать;

2. (бельё) выжима́ть, отжима́ть;

3. высве́рливать;

4. разг. (повреждать) выви́хивать, вывёртывать, подвёртывать;

5. (выделывать посредством кручения) выкру́чивать;

6. разг. выга́дывать;

7. перен., разг. сообража́ть; измышля́ть;

1-7 см. вы́круціць;

8. зате́йливо де́лать;

◊ в. ру́кі — выкру́чивать ру́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да выкруціць.

2. Разм. Рабіць што‑н. мудрагеліста. І дарма ў паветры выкручвала розныя фігуры рамізніцкая пуга! Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́круціць, -кручу, -круціш, -круціць; -кручаны; зак., што.

1. з чаго. Выняць круцячы.

В. лямпачку.

2. Сціскаючы кручэннем, выдаліць ваду.

В. выпаласканую сарочку.

3. Тое, што і высвідраваць.

В. дрылём дзірку.

4. Вывіхнуць, вывернуць (разм.).

В. руку.

|| незак. выкру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выви́нчивать несов. выкру́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкручваць — выкруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выве́рчивать несов., прост. выкру́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высве́рливать несов. высвідро́ўваць, выкру́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., што.

1. Рабіць на чым-н. шрубавую нарэзку.

Ш. стрыжань.

2. Укручваць або выкручваць шрубу.

3. Змацоўваць шрубамі.

Ш. дошкі.

|| наз. шрубава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вінці́ць, вінчу, вінціш, вінціць; незак., што.

Разм. Паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)