вы́круціць, -кручу, -круціш, -круціць; -кручаны; зак., што.
1. з чаго. Выняць круцячы.
В. лямпачку.
2. Сціскаючы кручэннем, выдаліць ваду.
В. выпаласканую сарочку.
3. Тое, што і высвідраваць.
В. дрылём дзірку.
4. Вывіхнуць, вывернуць (разм.).
В. руку.
|| незак. выкру́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́круціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́кручу |
вы́круцім |
| 2-я ас. |
вы́круціш |
вы́круціце |
| 3-я ас. |
вы́круціць |
вы́круцяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́круціў |
вы́круцілі |
| ж. |
вы́круціла |
| н. |
вы́круціла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́круці |
вы́круціце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́круціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́круціць сов.
1. вы́крутить; (винт — ещё) вы́винтить;
2. (бельё) вы́жать, отжа́ть;
3. вы́сверлить;
4. разг. (повредить) вы́вихнуть, вы́вернуть, подверну́ть;
в. нагу́ — подверну́ть но́гу;
5. (выделать посредством кручения) вы́крутить;
6. разг. вы́гадать;
для сябе́ ён заўсёды в. што-не́будзь — для себя́ он всегда́ вы́гадает что́-нибудь;
7. перен., разг. сообрази́ть; измы́слить;
◊ мо́кры, хоць вы́круці — мо́крый, хоть вы́жми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́круціць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць; зак., што.
1. Круцячы ў адваротны бок, дастаць, выняць, выцягнуць што‑н. Выкруціць электрычную лямпачку. // Вывернуўшы руку, прымусіць каго‑н. адпусціць што‑н. Я рвануў.. [Капейку] раз і другі і кульнуў пад сябе на мох. Я намагаўся выкруціць з рук наган. Брыль. // Разм. Узмацніць, павялічыць (пра агонь у лямпе). Зося падышла да стала, выкруціла ў лямпе агонь, прысела на ўслоне. Гартны.
2. Круцячы што‑н., выціснуць ваду. Туравец сеў на траву і, стараючыся не вярэдзіць раненую руку, зняў боты, выкруціў мокрыя анучы. Мележ.
3. Высвідраваць. Выкруціць дрылём дзірку.
4. Разм. Вывіхнуць, вывернуць. Выкруціць руку, палец.
5. Разм. Круцячы, зрабіць, утварыць што‑н. Выкруціць мудрагелісты подпіс.
6. Разм. Выгадаць. Грамадой.. падручыўся напалавіну.. шнурок урабляць. Колькі там тае палавіны.., а Грамабой яшчэ і з гэтай палавіны сабе выкруціць. Крапіва.
•••
Мокры, хоць выкруці гл. мокры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыкру́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Выкруціць усё, многае або што-н. у многіх месцах.
П. шрубы.
П. бялізну.
П. дзіркі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́кручаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкруціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выкру́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкручваць — выкруціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́винтить сов. вы́круціць, мног. павыкру́чваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́вихнуть сов. вы́віхнуць, звіхну́ць, вы́круціць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́вінціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак.
Выкруціць з сярэдзіны чаго‑н. вінт і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)