вызнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць; незак.

1. гл. вызнаць.

2. што. Адкрыта трымацца якой-н. веры, вучэння, поглядаў і пад.

В. праваслаўе.

В. строгія маральныя правілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вызнава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вызнаю́ вызнаё́м
2-я ас. вызнае́ш вызнаяце́
3-я ас. вызнае́ вызнаю́ць
Прошлы час
м. вызнава́ў вызнава́лі
ж. вызнава́ла
н. вызнава́ла
Загадны лад
2-я ас. вызнава́й вызнава́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вызнаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вызнава́ць несов.

1. см. выве́дываць;

2. испове́довать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вызнава́ць, ‑наю, ‑наеш, ‑нае; незак.

1. Незак. да вызнаць.

2. што. Адкрыта трымацца якой‑н. веры, вучэння, поглядаў і пад. Вызнаваць пратэстанцтва.

3. каго-што. Разм. Трымацца пэўнай думкі аб кім‑, чым‑н.; лічыць. Сярод усіх.. [Адам] вызнаваў сябе за лепшага. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́знаць, -аю, -аеш, -ае; зак., што і з дадан. (разм.).

1. Тое, што і выведаць.

2. Тое, што і спазнаць.

В. тайну прыроды.

|| незак. вызнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вызнава́ць (веру) (БРС, Нас.). Да знаць (гл.), як рус. исповедовать да ведати.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вызнава́ть несов., прост. выве́дваць, вызнава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выве́дывать несов. выве́дваць, вызнава́ць, праве́дваць; прапы́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапытко́ўваць

‘вызнаваць што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра каго-небудзь, што-небудзь, аб кім-небудзь, чым-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прапытко́ўваю прапытко́ўваем
2-я ас. прапытко́ўваеш прапытко́ўваеце
3-я ас. прапытко́ўвае прапытко́ўваюць
Прошлы час
м. прапытко́ўваў прапытко́ўвалі
ж. прапытко́ўвала
н. прапытко́ўвала
Загадны лад
2-я ас. прапытко́ўвай прапытко́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прапытко́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

испове́довать

1. сов. паспавяда́ць, вы́спаведаць;

2. несов. спавяда́ць; (каяться) спавяда́цца (каму, у чым);

3. несов. (следовать какой-л. религии, какому-л. учению и т. п.) вызнава́ць; ве́рыць (у што); трыма́цца (чаго); прызнава́ць (што); (придерживаться) прытры́млівацца (чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)