вы́езджаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́езджаны вы́езджаная вы́езджанае вы́езджаныя
Р. вы́езджанага вы́езджанай
вы́езджанае		 вы́езджанага вы́езджаных
Д. вы́езджанаму вы́езджанай вы́езджанаму вы́езджаным
В. вы́езджаны (неадуш.)
вы́езджанага (адуш.)		 вы́езджаную вы́езджанае вы́езджаныя (неадуш.)
вы́езджаных (адуш.)
Т. вы́езджаным вы́езджанай
вы́езджанаю		 вы́езджаным вы́езджанымі
М. вы́езджаным вы́езджанай вы́езджаным вы́езджаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́езджаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́езджаны вы́езджаная вы́езджанае вы́езджаныя
Р. вы́езджанага вы́езджанай
вы́езджанае		 вы́езджанага вы́езджаных
Д. вы́езджанаму вы́езджанай вы́езджанаму вы́езджаным
В. вы́езджаны (неадуш.)
вы́езджанага (адуш.)		 вы́езджаную вы́езджанае вы́езджаныя (неадуш.)
вы́езджаных (адуш.)
Т. вы́езджаным вы́езджанай
вы́езджанаю		 вы́езджаным вы́езджанымі
М. вы́езджаным вы́езджанай вы́езджаным вы́езджаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́езджаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́езджаны вы́езджаная вы́езджанае вы́езджаныя
Р. вы́езджанага вы́езджанай
вы́езджанае		 вы́езджанага вы́езджаных
Д. вы́езджанаму вы́езджанай вы́езджанаму вы́езджаным
В. вы́езджаны (неадуш.)
вы́езджанага (адуш.)		 вы́езджаную вы́езджанае вы́езджаныя (неадуш.)
вы́езджаных (адуш.)
Т. вы́езджаным вы́езджанай
вы́езджанаю		 вы́езджаным вы́езджанымі
М. вы́езджаным вы́езджанай вы́езджаным вы́езджаных

Кароткая форма: вы́езджана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́езджаны

1. вы́езженный;

2. проло́женный;

1, 2 см. вы́ездзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́езджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выездзіць.

2. у знач. прым. Утрамбаваны, убіты яздой; уезджаны, наезджаны. Сцежка.. прашылася праз гушчар і выбегла на выезджаную лясную дарогу. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́езженный​II (изъезженный) вы́езджаны, аб’е́зджаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́езженный​I аб’е́зджаны, вы́езджаны; см. вы́ездить​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изборождённый

1. збаро́знены, зрэ́заны, мног. пазраза́ны; (исполосованный) спаласава́ны;

2. перен. (изъезженный) разг. аб’е́зджаны, вы́езджаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изъе́зженный

1. прич. аб’е́зджаны, вы́езджаны; з’е́зджаны, раз’е́зджаны, разбі́ты; см. изъе́здить;

2. в знач. прил. (ухабистый) з’е́зджаны;

изъе́зженная доро́га з’е́зджаная даро́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Набой 1 ’зарад’ (Касп., Шат., Байк. і Некр., Яруш., Гарэц., БРС, ТС), укр. набі́й ’тс’, рус. набо́й ’тс’, польск. nabój ’тс’, чэш. náboj, славен. naboj ’зарад, патрон’. Ад набі́ць, набіва́ць (стрэльбу) ’заражаць’, што адлюстроўвае старажытны спосаб зарадкі праз ствол. Магчыма, праз польскую з чэшскай, паралельна да славен. nabój, якое, паводле Бязлая (2, 210), запазычана з чэш. náboj (< na‑biti), бо толькі ў чэшскай адначасова значыць ’кулак’, што блізка да ням. Nabe, тады збліжэнне з *biti другаснае. Гл. Махэк₂, 387; Брукнер, 35.

Набой 2 ’мазоль, вітае месца’ (Сцяшк.), ’болька на падэшве нагі, узнікае ад непрывычкі хадзіць босымі нагамі’ (Сцяц.), наб​уой (nabuoj) ’пухір на пяце’ (Арх. Федар.), рус. набой ’набітае месца, жаўлак’; няясна, ці звязана з укр. набій ’вусень насякомага Arctia’ (Грынч.), параўн. шматлікія выпадкі супадзення назваў розных болек і вусеней: вусеніца ’нарыў паміж капыта ў каровы’ і ’вусень’ (ТС), славац. liška ’лішай’ і ’вусень, матылёк’, што, як паказаў Важны (O jménech, 106 і наст.), звязана з уяўленнямі пра насякомых як разношчыкаў хвароб. Ад набіва́ць, параўн.: Набіў ботам мазоль (Сл. ПЗБ). Серб.-харв. набој ’нарыў на ступні, у якой засталася калючка’, балг. на́бой ’балячка, скула, пухліна ад пацёртасці’, магчыма, дае падставы для рэканструкцыі адпаведнай праслав. лексемы.

Набой 3 ’след на дарозе, выезджаны санямі’ (Арх. Федар.), ’высокі пласт снегу на дарозе, які перашкаджае яздзе’ (Кліх), ’тупкая частка зімняй дарогі’ (Сцяц., ТС), ’наезджаная частка зімняй дарогі’ (в.-дзв., Шатал.), ’астаткі саннага шляху’ (столін., Яшк.), укр. набі́й ’утаптаная снежная дарога, сляды саней на ёй’, рус. набо́й ’тс’. Ад набіва́ць, бі́ць, бі́тая (дарога).

Набой 4 ’набойка, прылада набіваць абручы на бочку’ (Бяльк.), набойка ’тс’ (гродз., Нар. сл.; ТС). Ад набіва́ць, біць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)