выдзёўбваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і дзяўбці (у 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдзё́ўбваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выдзё́ўбваю выдзё́ўбваем
2-я ас. выдзё́ўбваеш выдзё́ўбваеце
3-я ас. выдзё́ўбвае выдзё́ўбваюць
Прошлы час
м. выдзё́ўбваў выдзё́ўбвалі
ж. выдзё́ўбвала
н. выдзё́ўбвала
Загадны лад
2-я ас. выдзё́ўбвай выдзё́ўбвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выдзё́ўбваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выдзёўбваць несов.

1. выклёвывать;

2. выда́лбливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдзеўбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́клёвывать несов. выдзёўбваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдзёўбвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выдзёўбваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзёўбвацца несов., страд. выклёвываться; выда́лбливаться; см. выдзёўбваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выда́лбливать несов.

1. (углубление) выдзёўбваць;

2. (механически выучивать) прост. вызу́брываць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Плату́шнік ’лодка, выдзеўбаная з дрэва’ (Жд. 3) — у слоўніку, відаць, памылкова пату́шнік. Да платаць?. параўн. польск. płatać ’рабіць жолаб, выдзёўбваць’ (Банькоўскі, 2, 620), з якога і plahva > плотва (гл.). Для таго, каб зрабіць выдзеўбаную частку лодкі разложыстай, руды лілі гарачую ваду і ставілі распоркі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Капа́нька ’карыта’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Паўн.-польск. kopań. ст.-польск. kopania, kopańka ’ночвы’, ’начынне, выдзеўбанае з дрэва’; н.-луж. kopanką ’ночвы’, ’выдзеўбаныя паўкруглыя дошкі на вільчыку’, kopanki ’вільчык’, славен. kopanja ’карыта, ночвы’, серб.-харв. копанка, славон. копан > , чакаўск. kopanja, макед. копана, kupóńa, копан ’карыта’, ’шырокая, выдзеўбаная з дрэва пасудзіна’, балг. копиня, копанка, копань ’тс’. Прасл. корань. kopanja, корапъка < z kopati ’рыць, выдзёўбваць’, ’капаць’ (Слаўскі, 2, 452–453; Фасмер, 2, 317; БЕР, 2, 609).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)