вы́дзьмуць, -му, -меш, -ме; -мі; -муты; зак., што.

1. Выдаліць моцным струменем паветра.

2. Вырабіць шляхам выдзімання (у 2 знач.; спец.).

В. бутэльку.

|| незак. выдзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выдзіма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́дзьмуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́дзьму вы́дзьмем
2-я ас. вы́дзьмеш вы́дзьмеце
3-я ас. вы́дзьме вы́дзьмуць
Прошлы час
м. вы́дзьмуў вы́дзьмулі
ж. вы́дзьмула
н. вы́дзьмула
Загадны лад
2-я ас. вы́дзьмі вы́дзьміце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́дзьмуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́дзьмуць сов. вы́дуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́дзьмуць, ‑му, ‑меш, ‑ме; зак., што.

1. Выдаліць моцным струменем, плынню паветра. Вятры выдзьмулі пясок на ўзгорках. Выдзьмуць дым скразняком. □ Вецер выдзьмуў з нечай цыгаркі зыркія іскрынкі, падхапіў іх і разнёс. М. Стральцоў.

2. Вырабіць што‑н. шляхам выдзімання (у 2 знач.). Выдзьмуць бутлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзіма́нне, -я, н.

1. гл. выдзьмуць.

2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдзьмуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шастаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выпусціць, выдзьмуць; выстудзіць. Вышастаў вецер цяпло з хаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дмухаць

‘выдзьмуць, садзьмуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́дмухаю вы́дмухаем
2-я ас. вы́дмухаеш вы́дмухаеце
3-я ас. вы́дмухае вы́дмухаюць
Прошлы час
м. вы́дмухаў вы́дмухалі
ж. вы́дмухала
н. вы́дмухала
Загадны лад
2-я ас. вы́дмухай вы́дмухайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́дмухаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́дуць ’выдзьмуць’ (Яруш.). Запазычанне з рус. вы́дуть ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выдзіма́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выдзімаць — выдзьмуць (у 1 знач.).

2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)