вы́дзьмуць, ‑му, ‑меш, ‑ме; зак., што.

1. Выдаліць моцным струменем, плынню паветра. Вятры выдзьмулі пясок на ўзгорках. Выдзьмуць дым скразняком. □ Вецер выдзьмуў з нечай цыгаркі зыркія іскрынкі, падхапіў іх і разнёс. М. Стральцоў.

2. Вырабіць што‑н. шляхам выдзімання (у 2 знач.). Выдзьмуць бутлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)