вы́дмухаць
‘выдзьмуць, садзьмуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́дмухаю | вы́дмухаем | |
| вы́дмухаеш | вы́дмухаеце | |
| вы́дмухае | вы́дмухаюць | |
| Прошлы час | ||
| вы́дмухаў | вы́дмухалі | |
| вы́дмухала | ||
| вы́дмухала | ||
| Загадны лад | ||
| вы́дмухай | вы́дмухайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́дмухаўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)