вы́вераны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вераны вы́вераная вы́веранае вы́вераныя
Р. вы́веранага вы́веранай
вы́веранае		 вы́веранага вы́вераных
Д. вы́веранаму вы́веранай вы́веранаму вы́вераным
В. вы́вераны (неадуш.)
вы́веранага (адуш.)		 вы́вераную вы́веранае вы́вераныя (неадуш.)
вы́вераных (адуш.)
Т. вы́вераным вы́веранай
вы́веранаю		 вы́вераным вы́веранымі
М. вы́вераным вы́веранай вы́вераным вы́вераных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вераны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вераны вы́вераная вы́веранае вы́вераныя
Р. вы́веранага вы́веранай
вы́веранае		 вы́веранага вы́вераных
Д. вы́веранаму вы́веранай вы́веранаму вы́вераным
В. вы́вераны (неадуш.)
вы́веранага (адуш.)		 вы́вераную вы́веранае вы́вераныя (неадуш.)
вы́вераных (адуш.)
Т. вы́вераным вы́веранай
вы́веранаю		 вы́вераным вы́веранымі
М. вы́вераным вы́веранай вы́вераным вы́вераных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вераны вы́веренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вераны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вераны вы́вераная вы́веранае вы́вераныя
Р. вы́веранага вы́веранай
вы́веранае		 вы́веранага вы́вераных
Д. вы́веранаму вы́веранай вы́веранаму вы́вераным
В. вы́вераны (неадуш.)
вы́веранага (адуш.)		 вы́вераную вы́веранае вы́вераныя (неадуш.)
вы́вераных (адуш.)
Т. вы́вераным вы́веранай
вы́веранаю		 вы́вераным вы́веранымі
М. вы́вераным вы́веранай вы́вераным вы́вераных

Кароткая форма: вы́верана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вераны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́веренный вы́вераны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апавяда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апавядання (у 1 знач.), які змяшчае апавяданне. Апавядальны сказ. Апавядальны жанр. // Спакойны, эпічны. Твор [Шамякіна «Глыбокая плынь»] быў вывераны на лепшым вымяральніку: сэрцы чытача. Апавядальны тон рамана глыбока хвалюе. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неасцяро́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неасцярожнага, недахоп асцярожнасці. Начальства эшалона і камендатура прыйшлі да згоды, што прычынай выбуху магла стацца неасцярожнасць саміх салдат. Лынькоў. // Неасцярожны ўчынак, паводзіны і пад. Адна хоць самая маленькая неасцярожнасць, адзін недастаткова вывераны крок — і ўсё гіне, сотні людзей ахвяруюць сваім жыццём. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недастатко́ва, прысл.

1. прысл. Менш, чым патрэбна; мала. Тое, на што раней мы недастаткова звярталі ўвагі, цяпер становіцца сур’ёзным тормазам. «ЛіМ». // У недастатковай ступені; не зусім добра, слаба. Адна хоць самая маленькая неасцярожнасць, адзін недастаткова вывераны крок — і ўсё гіне, сотні людзей ахвяруюць сваім жыццём. Кулакоўскі.

2. безас. у знач. вык. Мала, не хапае. [Шэмет:] — Вашых адчуванняў мне недастаткова. Я.. [Яроту] таксама трошкі ведаю. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)