вы́вераны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вераны вы́вераная вы́веранае вы́вераныя
Р. вы́веранага вы́веранай
вы́веранае		 вы́веранага вы́вераных
Д. вы́веранаму вы́веранай вы́веранаму вы́вераным
В. вы́вераны (неадуш.)
вы́веранага (адуш.)		 вы́вераную вы́веранае вы́вераныя (неадуш.)
вы́вераных (адуш.)
Т. вы́вераным вы́веранай
вы́веранаю		 вы́вераным вы́веранымі
М. вы́вераным вы́веранай вы́вераным вы́вераных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вераны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вераны вы́вераная вы́веранае вы́вераныя
Р. вы́веранага вы́веранай
вы́веранае		 вы́веранага вы́вераных
Д. вы́веранаму вы́веранай вы́веранаму вы́вераным
В. вы́вераны (неадуш.)
вы́веранага (адуш.)		 вы́вераную вы́веранае вы́вераныя (неадуш.)
вы́вераных (адуш.)
Т. вы́вераным вы́веранай
вы́веранаю		 вы́вераным вы́веранымі
М. вы́вераным вы́веранай вы́вераным вы́вераных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вераны вы́веренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вераны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вераны вы́вераная вы́веранае вы́вераныя
Р. вы́веранага вы́веранай
вы́веранае		 вы́веранага вы́вераных
Д. вы́веранаму вы́веранай вы́веранаму вы́вераным
В. вы́вераны (неадуш.)
вы́веранага (адуш.)		 вы́вераную вы́веранае вы́вераныя (неадуш.)
вы́вераных (адуш.)
Т. вы́вераным вы́веранай
вы́веранаю		 вы́вераным вы́веранымі
М. вы́вераным вы́веранай вы́вераным вы́вераных

Кароткая форма: вы́верана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вераны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вераны geprüft; justíert, áusgerichtet (наладжаны); geéicht (вагі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́веренный вы́вераны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апавяда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апавядання (у 1 знач.), які змяшчае апавяданне. Апавядальны сказ. Апавядальны жанр. // Спакойны, эпічны. Твор [Шамякіна «Глыбокая плынь»] быў вывераны на лепшым вымяральніку: сэрцы чытача. Апавядальны тон рамана глыбока хвалюе. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неасцяро́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неасцярожнага, недахоп асцярожнасці. Начальства эшалона і камендатура прыйшлі да згоды, што прычынай выбуху магла стацца неасцярожнасць саміх салдат. Лынькоў. // Неасцярожны ўчынак, паводзіны і пад. Адна хоць самая маленькая неасцярожнасць, адзін недастаткова вывераны крок — і ўсё гіне, сотні людзей ахвяруюць сваім жыццём. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКАДЭМІ́ЧНАЕ ВЫДА́ННЕ,

1) выданне, якое змяшчае навукова вывераны тэкст і яго розныя варыянты, каментарыі і інш. даведачны апарат. Да акадэмічных выданняў належаць найб. поўныя зб. тв. класікаў л-ры, навукі, грамадскай думкі (напр., у 1991—95 АН Беларусі выдадзены Поўны зб. тв. М.Багдановіча; т. 1—3).

2) Выданні, якія публікуюцца акадэміямі.

т. 1, с. 179

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)