вучы́цца, вучу́ся, ву́чышся, ву́чыцца; незак.
1. чаму і з інф. Засвойваць якія-н. веды, навыкі, звычкі.
В. грамаце.
В. майстэрству.
В. быць самастойным.
2. Атрымліваць адукацыю, спецыяльнасць.
В. ў школе.
В. на настаўніка.
В. за слесара.
|| зак. вы́вучыцца, -вучуся, -вучышся, -вучыцца і навучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца.
|| наз. вучо́ба, -ы, ж. (да 2 знач.) і вучэ́нне, -я, н.
Палітычная вучоба.
Паслаць на вучобу каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вучы́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вучу́ся |
ву́чымся |
| 2-я ас. |
ву́чышся |
ву́чыцеся |
| 3-я ас. |
ву́чыцца |
ву́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вучы́ўся |
вучы́ліся |
| ж. |
вучы́лася |
| н. |
вучы́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вучы́ся |
вучы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ву́чачыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вучы́цца несов. учи́ться; обуча́ться;
в. ў шко́ле — учи́ться (обуча́ться) в шко́ле;
в. страля́ць — учи́ться стреля́ть;
◊ в. на ўла́сных (на сваі́х) памы́лках — учи́ться на со́бственных оши́бках;
век жыві́ — век вучы́ся — погов. век живи́ — век учи́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вучы́цца, вучуся, вучышся, вучыцца; незак.
1. Засвойваць, набываць якія‑н. веды, навыкі, звычкі. Вучыцца грамаце. Вучыцца іграць па нотах. Вучыцца майстэрству. □ Вучылася Наташа ўвесь час выдатна і выконвала ўсё, што гаварылі настаўнікі. Шамякін. На дубе са зламанай вершалінай, у вялікім гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты. Даніленка. // Быць вучнем, студэнтам навучальнай установы. Вучыцца ў 9 класе сярэдняй школы. Вучыцца на 3 курсе інстытута. □ На другі дзень у школе былі ўсе дзеці, якія павінны былі вучыцца. Шамякін.
2. за каго, на каго. Разм. Набываць якую‑н. прафесію, спецыяльнасць у працэсе вучобы. Вучыцца за слесара. Вучыцца на агранома. □ [Маці:] — Так я і стала бухгалтарам, хоць пры іншых умовах магла б вучыцца за інжынера ці агранома. Гаўрылкін.
3. безас. Разм. Пра ўмовы вучобы, навучання. [Антось:] — Скажу толькі, што я сваім дзецям не вораг і хацеў бы, каб ім жылося і вучылася, як найлепш. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вучыцца, навучацца, займацца
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
про́пісь, -і, мн. -і, -ей, ж.
Узоры правільнага і прыгожага пісьма.
Вучыцца пісаць па пропісях.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поуча́ться возвр., страд. павуча́цца, вучы́цца, навуча́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)