вучы́цца, вучу́ся, ву́чышся, ву́чыцца; незак.
1. чаму і з інф. Засвойваць якія-н. веды, навыкі, звычкі.
В. грамаце.
В. майстэрству.
В. быць самастойным.
2. Атрымліваць адукацыю, спецыяльнасць.
В. ў школе.
В. на настаўніка.
В. за слесара.
|| зак. вы́вучыцца, -вучуся, -вучышся, -вучыцца і навучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца.
|| наз. вучо́ба, -ы, ж. (да 2 знач.) і вучэ́нне, -я, н.
Палітычная вучоба.
Паслаць на вучобу каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вучы́цца несов. учи́ться; обуча́ться;
в. ў шко́ле — учи́ться (обуча́ться) в шко́ле;
в. страля́ць — учи́ться стреля́ть;
◊ в. на ўла́сных (на сваі́х) памы́лках — учи́ться на со́бственных оши́бках;
век жыві́ — век вучы́ся — погов. век живи́ — век учи́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вучы́цца, вучуся, вучышся, вучыцца; незак.
1. Засвойваць, набываць якія‑н. веды, навыкі, звычкі. Вучыцца грамаце. Вучыцца іграць па нотах. Вучыцца майстэрству. □ Вучылася Наташа ўвесь час выдатна і выконвала ўсё, што гаварылі настаўнікі. Шамякін. На дубе са зламанай вершалінай, у вялікім гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты. Даніленка. // Быць вучнем, студэнтам навучальнай установы. Вучыцца ў 9 класе сярэдняй школы. Вучыцца на 3 курсе інстытута. □ На другі дзень у школе былі ўсе дзеці, якія павінны былі вучыцца. Шамякін.
2. за каго, на каго. Разм. Набываць якую‑н. прафесію, спецыяльнасць у працэсе вучобы. Вучыцца за слесара. Вучыцца на агранома. □ [Маці:] — Так я і стала бухгалтарам, хоць пры іншых умовах магла б вучыцца за інжынера ці агранома. Гаўрылкін.
3. безас. Разм. Пра ўмовы вучобы, навучання. [Антось:] — Скажу толькі, што я сваім дзецям не вораг і хацеў бы, каб ім жылося і вучылася, як найлепш. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вучы́цца lérnen vi, studíeren vi;
вучы́цца чыта́ць lésen lérnen;
вучы́цца ў пя́тым кла́се in die fünfte Klásse gehen*;
ён вучы́цца на пе́ршым ку́рсе er ist im érsten Stúdi¦enjahr;
◊ век жыві́, век вучы́ся man kann nie genúg lérnen; man lernt nie aus
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вучыцца, навучацца, займацца
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
про́пісь, -і, мн. -і, -ей, ж.
Узоры правільнага і прыгожага пісьма.
Вучыцца пісаць па пропісях.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
поуча́ться возвр., страд. павуча́цца, вучы́цца, навуча́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)