вуа́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вуа́ль |
| Р. |
вуа́лі |
| Д. |
вуа́лі |
| В. |
вуа́ль |
| Т. |
вуа́ллю |
| М. |
вуа́лі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вуа́ль, -і, ж.
1. Тонкая празрыстая матэрыя.
2. Кавалак такой матэрыі або сеткі, які прымацаваны да жаночага капелюша і закрывае твар.
Капялюш з вуаллю.
3. Налёт на негатыве, які зніжае кантраснасць фотаздымка (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вуа́ль ж., в разн. знач. вуа́ль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вуа́ль ж., в разн. знач. вуа́ль, -лі ж.; вэ́люм, -му м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вуа́ль, ‑і, ж.
1. Лёгкая празрыстая тканіна.
2. Кавалак такой тканіны або сеткі на жаночых капелюшах. У пакоі сядзела Цыля.. На галаве зграбны капялюшык і густая чорная вуаль. Асіпенка.
3. Спец. Налёт на негатыве, які зніжае кантрастнасць фотаздымка.
[Фр. voile.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вуа́ль (БРС, КТС). З рус. вуаль (Крукоўскі, Уплыў, 79), дзе ў сваю чаргу з франц. volle (Фасмер, 1, 365).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вэ́люм, -му м. вуа́ль ж., фата́ ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
му́шкаI в разн. знач. му́шка, -кі ж.;
лета́ют ма́ленькие му́шки лётаюць мале́нькія му́шкі;
вуа́ль с му́шками вуа́ль з му́шкамі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жало́ба, -ы, ж.
1. Смутак з прычыны чыёй-н. смерці, народнага гора, бедства; выражаецца ў адмене гулянак, забаўляльных відовішчаў.
Краіна ў жалобе.
2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку.
Насіць жалобу.
|| прым. жало́бны, -ая, -ае.
Ж. мітынг.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вэль ’вуаль, вэлюм у маладой’ (Малчанава, Мат. культ., 167). Гэтага слова няма ні ў польск., ні ў рус., ні ва ўкр. мовах, і ў зах.-еўрап. мовах не знаходзіцца нічога, што б магло быць крыніцай бел. слова. Таму можна меркаваць, што яно ўтворана на беларускай глебе: відавочна, гэта скарачэнне або слова вэ́люм або ж вэ́лян (можа, не без уплыву ідэнтычнай па семантыцы лексемы вуа́ль). Толькі выпадкова бел. слова супадае з серб.-харв. ве̏о (род. ве̏ла) і славен. vel ’пакрывала, вуаль’ (паўдн.-слав. лексемы ўзяты з іт. velo < лац. vēlum), таму што аб запазычанні бел. мовай з серб.-харв., славен. або іт. не можа быць размовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)