во́ддаль.
1. прысл. На некаторай адлегласці.
Хата стаяла в.
2. прыназ. з Р. Ужыв. пры абазначэнні прадмета, пункта і пад., у адносінах да якога вызначаецца месца знаходжання, становішча каго-, чаго-н.
В. дарогі стаяла вёска.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́ддаль
1. нареч. поо́даль;
адышо́ў і стаў в. — отошёл и стал поо́даль;
2. предлог с род. (редко) поо́даль от;
в. даро́гі стая́ла вёска — поо́даль от доро́ги стоя́ла дере́вня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́ддаль,
1. прысл. На некаторай адлегласці. Крыху воддаль працавала група моладзі. Шамякін. Падыходзім да прыгожага вялікага дома, які стаіць воддаль ад вёскі. Бялевіч.
2. прыназ. з Р. Разм. Ужываецца пры абазначэнні прадмета, пункта і пад., у адносінах да якога вызначаецца месца знаходжання, становішча каго‑, чаго‑н. А воддаль зямлянкі, акопы і дзоты. Тырчаць кулямёты, зеніткі стаяць. Машара.
3. у знач. наз. во́ддаль, ‑і, ж. Далечыня, далеч. Адны з галасоў гучалі слабей, прыглушаныя воддаллю, другія, бліжэйшыя, усё мацней і выразней. В. Вольскі. Скрытыя воддаллю рысы твару несупынна мяняліся, прымаючы разнастайныя міны. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́ддаль (БРС, КТС, Гарэц.; КЭС, лаг.). З водаль (гл.) у выніку яго пераасэнсавання як слова з прыстаўкай од‑, вод‑ (Шуба, Прыслоўе, 113). У варыянце воддаля (Жд., 2, КТС) прыстаўка заканамерная (од (от) + род. скл. даль; параўн. рус. о́тдали, укр. ві́ддалі), але канчатак, відаць, з род. скл. м. р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́ддалек нареч., обл., см. во́ддаль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поо́даль нареч. паво́ддаль, наво́ддаль, во́ддаль.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вдалеке́, вдали́
1. нареч. удалечыні́; (далеко) далёка; (поодаль) во́ддаль;
2. в знач. предлога далёка, во́ддаль, паво́ддаль;
вдалеке́ от го́рода далёка (во́ддаль) ад го́рада;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Воддалеч ’воддаль, на адлегласці’ (КТС). Ад воддалек пры дапамозе суф. ‑jь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́ддалек, прысл.
Абл. Воддаль (у 1 знач.). Воддалек, каля дарогі, бабы перагыркваліся з казакамі. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мінашука́льнік, ‑а, м.
Апарат для пошуку закладзеных мін. Воддаль працавалі мінёры. Яны ішлі па полі з доўгімі жэрдкамі-мінашукальнікамі. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)