во́гнішча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́гнішча |
во́гнішчы |
| Р. |
во́гнішча |
во́гнішчаў
во́гнішч |
| Д. |
во́гнішчу |
во́гнішчам |
| В. |
во́гнішча |
во́гнішчы |
| Т. |
во́гнішчам |
во́гнішчамі |
| М. |
во́гнішчы |
во́гнішчах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́гнішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.
1. Распаленая куча ламачча, дроў; агонь.
Грэцца каля вогнішча.
2. Месца, дзе гарэў агонь.
|| прым. во́гнішчавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́гнішча ср.
1. костёр м., огни́ще;
грэ́цца каля́ в. — гре́ться у костра́;
2. (место, где был костёр) костри́ще, огни́ще
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́гнішча, ‑а, н.
1. Распаленая куча ламачча, дроў; агонь. Каля высокай меднастволай сасны палала вогнішча. Сіняўскі. З’явіліся першыя сем палатак на беразе Дзвіны, вечарамі загараліся вогнішчы, засынаючы іскрамі зорнае неба, у кацялках булькаў чай і ў змроку плыла.. песня. Грахоўскі.
2. Месца, дзе гарэў агонь. Патух агонь, пра яго ўсе забыліся, толькі белы попел ляжаў на вогнішчы. Чарнышэвіч. Збоку на вогнішчы ледзь-ледзь дымілася галавешка. Кулакоўскі. // Пажарышча. У рукі ўласныя свой лёс Узяў народ вольналюбівы, На вогнішчы палацы ўзнёс, Ператварыў балоты ў нівы. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́гнішча ’касцёр; месца, дзе быў касцёр’ (БРС, КТС, Нас., Бяльк., Касп., Др.-Падб., Яруш., Яшк.); ’пажарышча’ (Шат.). Рус. о́гнище ’астаткі кастра, месца, дзе быў касцёр’, укр. огни́ще ’тс’, ст.-рус. огнище ’ачаг; месца, дзе быў касцёр’, чэш. ohniště ’тс’, балг., макед. о́гниште ’ачаг’, серб.-харв. о̀гњӣште ’тс’, в.-луж. vohnišćo ’месца, дзе быў агонь’. Прасл. *ognistjьe. Ад агонь (гл.) з суф. ‑išče (Махэк₂, 410; Скок, 2, 546).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вогнішча, агонь, касцёр; цяпло (абл.); цяпельца (абл. памянш.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
зга́слы, -ая, -ае.
Які згас; пагаслы.
Згаслае вогнішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кастры́шча, -а, мн. -ы, -аў, н.
Тое, што і вогнішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
костри́ще во́гнішча, -шча ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кастры́шча ср., обл., см. во́гнішча
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)