верба́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Вусны.

Вербальная заява.

○

Вербальная нота (спец.) — дыпламатычная нота без подпісу, якая прыраўноўваецца да вуснай заявы.

|| наз. верба́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верба́льный книжн. верба́льны;

верба́льная но́та дипл. верба́льная но́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верба́льны, ‑ая, ‑ае.

Вусны.

•••

Вербальная нота гл. нота ​2.

[Лац. verbalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верба́льны книжн. верба́льный;

○ ~ная но́та — дип. верба́льная но́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верба́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. верба́льны верба́льная верба́льнае верба́льныя
Р. верба́льнага верба́льнай
верба́льнае		 верба́льнага верба́льных
Д. верба́льнаму верба́льнай верба́льнаму верба́льным
В. верба́льны (неадуш.)
верба́льнага (адуш.)		 верба́льную верба́льнае верба́льныя (неадуш.)
верба́льных (адуш.)
Т. верба́льным верба́льнай
верба́льнаю		 верба́льным верба́льнымі
М. верба́льным верба́льнай верба́льным верба́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

но́та², -ы, ДМ но́це, мн. -ы, нот, ж.

Афіцыйны дыпламатычны зварот урада адной дзяржавы да другой.

Н. пратэсту.

○

Вербальная нота — дыпламатычная нота без подпісу, якая прыраўноўваецца да вуснай заявы.

|| прым. но́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асацыяцы́йна-верба́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асацыяцы́йна-верба́льны асацыяцы́йна-верба́льная асацыяцы́йна-верба́льнае асацыяцы́йна-верба́льныя
Р. асацыяцы́йна-верба́льнага асацыяцы́йна-верба́льнай
асацыяцы́йна-верба́льнае		 асацыяцы́йна-верба́льнага асацыяцы́йна-верба́льных
Д. асацыяцы́йна-верба́льнаму асацыяцы́йна-верба́льнай асацыяцы́йна-верба́льнаму асацыяцы́йна-верба́льным
В. асацыяцы́йна-верба́льны (неадуш.)
асацыяцы́йна-верба́льнага (адуш.)		 асацыяцы́йна-верба́льную асацыяцы́йна-верба́льнае асацыяцы́йна-верба́льныя (неадуш.)
асацыяцы́йна-верба́льных (адуш.)
Т. асацыяцы́йна-верба́льным асацыяцы́йна-верба́льнай
асацыяцы́йна-верба́льнаю		 асацыяцы́йна-верба́льным асацыяцы́йна-верба́льнымі
М. асацыяцы́йна-верба́льным асацыяцы́йна-верба́льнай асацыяцы́йна-верба́льным асацыяцы́йна-верба́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

но́та I ж.

1. в разн. знач. но́та;

узя́ць высо́кую но́ту — взять высо́кую но́ту;

размаўля́ць на высо́кіх но́тах — разгова́ривать на высо́ких но́тах;

2. только мн. но́ты;

ігра́ць па но́тах — игра́ть по но́там;

◊ як па но́тах — как по но́там

но́та II ж., дипл. но́та;

абме́н но́тамі — обме́н но́тами;

○ верба́льная н. — верба́льная но́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́та ​1, ‑ы, ДМ ноце, ж.

1. Умоўны графічны знак для запісу гукаў музыкі.

2. Асобны гук пэўнай вышыні ў музыцы і спевах. Высокія ноты ў песнях. □ На сярэдзіне сяла моцна за[й]граў гармонік; ноты яго былі то вельмі гучнымі, то зусім зніжаліся і разносіліся — ціха ды роўна. Каваль.

3. толькі мн. (но́ты, нот). Тэкст музычнага твора ў нотным запісе; сшытак, кніга або старонка з запісам музычнага твора. Адзін з.. [аркестрантаў] — той, што выконваў абавязкі бібліятэкара, — застаўся збіраць папкі з нотамі. Мехаў.

4. перан. Тон, інтанацыя мовы, якія выражаюць якое‑н. пачуццё. — Глядзіце, што за дуб! І бура не зваліць! — і нота задавалення пачулася ў голасе Баруты-бацькі. Колас. На якіх нотах адбылася паміж.. [механізатарам і Міколам] размова, Мікола не расказваў нікому. Б. Стральцоў.

•••

Як да нотах — без цяжкасцей, вельмі лёгка.

[Ад лац. nota — знак, заўвага.]

но́та ​2, ‑ы, ДМ ноце, ж.

Афіцыяльны дыпламатычны зварот урада адной дзяржавы да другой. Абмен нотамі. Нота пратэсту.

•••

Вербальная нота — дыпламатычнае пісьмовае паведамленне, не змацаванае подпісам, якое мае значэнне вуснай заявы.

[Ад лац. nota — знак, заўвага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)