веласіпеды́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
веласіпеды́ст |
веласіпеды́сты |
| Р. |
веласіпеды́ста |
веласіпеды́стаў |
| Д. |
веласіпеды́сту |
веласіпеды́стам |
| В. |
веласіпеды́ста |
веласіпеды́стаў |
| Т. |
веласіпеды́стам |
веласіпеды́стамі |
| М. |
веласіпеды́сце |
веласіпеды́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
веласіпеды́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто едзе на веласіпедзе, а таксама той, хто займаецца веласіпедным спортам.
|| ж. веласіпеды́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. веласіпеды́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
веласіпеды́ст м. велосипеди́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
веласіпеды́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Той, хто едзе на веласіпедзе, хто займаецца веласіпедным спортам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пятля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак. (разм.).
Ісці, рухацца не прама, робячы петлі (у 3 знач.).
Веласіпедыст пятляе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
велосипеди́ст веласіпеды́ст, -та м.; равары́ст, -та;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
веласіпеды́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да веласіпедыст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фінішо́р, ‑а, м.
Спартсмен (лыжнік, веласіпедыст і інш.), які асабліва хутка праходзіць канечны адрэзак шляху.
[Англ. finish — заканчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пронести́сь
1. пране́сціся; (промчаться) прамча́цца; (пролететь) праляце́ць;
велосипеди́ст пронёсся по шоссе́ веласіпеды́ст пранёсся (прамча́ўся) па шашы́;
бы́стро пронесло́сь ле́то ху́тка праляце́ла ле́та;
2. (распространиться) пране́сціся;
пронёсся слух пране́слася чу́тка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адста́ць сов., в разн. знач. отста́ть; (отпасть, отделиться — ещё) отвали́ться;
адзі́н веласіпеды́ст ~та́ў на паўкіламе́тра — оди́н велосипеди́ст отста́л на полкиломе́тра;
ву́чань ~та́ў у вучо́бе — учени́к отста́л в учёбе;
гадзі́ннік ~тае́ — часы́ отстаю́т;
~та́нь ад мяне́ — отста́нь от меня́;
падно́сак ~та́ў — подмётка отста́ла (отвали́лась)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)