Варо́нча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Варо́нча
Р. Варо́нчы
Д. Варо́нчы
В. Варо́нчу
Т. Варо́нчай
Варо́нчаю
М. Варо́нчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шматвяко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які існуе, дзейнічае на працягу многіх вякоў. Шматвяковыя традыцыі. □ Сапраўды ля вёскі Варонча, што пад Навагрудкам, існуе шматвяковы дуб, звязаны з імем Міцкевіча. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)