ва́рніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ва́рніца |
ва́рніцы |
| Р. |
ва́рніцы |
ва́рніц |
| Д. |
ва́рніцы |
ва́рніцам |
| В. |
ва́рніцу |
ва́рніцы |
| Т. |
ва́рніцай
ва́рніцаю |
ва́рніцамі |
| М. |
ва́рніцы |
ва́рніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ва́рніца ж., уст. (солеварня) ва́рница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́рница (солеварня) уст. ва́рніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)