ва́рніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ва́рніца ва́рніцы
Р. ва́рніцы ва́рніц
Д. ва́рніцы ва́рніцам
В. ва́рніцу ва́рніцы
Т. ва́рніцай
ва́рніцаю		 ва́рніцамі
М. ва́рніцы ва́рніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́рніца ж., уст. (солеварня) ва́рница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варні́ца

У актах.

1. Саляварня, салярня (Гродз.). Тое ж ва́рня, варэльня (Грыг. 1850).

2. Завод, дзе варылі піва, мёд (Крыч. староства Меер, 1786, 99).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ва́рница (солеварня) уст. ва́рніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

warzelnia

ж. варніца;

warzelnia soli — саляварня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)