вінт¹, -а́, М -нце́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Частка рухавіка парахода, самалёта і пад. ў выглядзе лопасцей, замацаваных на вале.
|| прым. вінтавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вал³, -а, толькі адз., м.
У эканоміцы: агульны аб’ём прадукцыі ў вартасным выражэнні, выпушчанай за які-н. пэўны перыяд.
Выканаць план па вале.
|| прым. валавы́, -а́я, -о́е.
В. даход.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Клу́тчык ’кіёчак у клешні ніта, у вале ткацкага станка, за які прымацоўваецца пража ці палатно’ (З нар. сл.). Да ключ (гл.). Гл. ключках.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шплінт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Дэталь у выглядзе невялікага драцянога стрыжня, якая выкарыстоўваецца ў машынабудаванні для замацавання на вале дробных дэталей і папярэджвання самаадкручвання гаек. — Ну! Віцька гайку адкруціў і шплінт дастаў. Вось, кажа, праз гэты шплінт зламалася важная дэталь. Трэба, маўляў, усё развінчваць. Савіцкі.
[Ням. Splint.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вінт 1, ‑а́, М ‑нце́, м.
1. Шпень са спіральнай нарэзкай; шруба.
2. Частка рухавіка парахода, самалёта і пад. у выглядзе лопасцей, замацаваных на вале. Грабны вінт. Вінт самалёта.
3. у знач. прысл. вінто́м. Спіраллю. З-пад кармы вінтом вырывалася пеністая вада. Асіпенка.
вінт 2, ‑а, М ‑нце, м.
Карцёжная гульня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вал
I м., прям., перен. вал;
крапасны́ в. — крепостно́й вал;
агнявы́ в. — огнево́й вал
II м., с.-х., обл., см. вало́к I
III м. (волна) вал;
◊ дзявя́ты в. — девя́тый вал
IV м., тех. вал;
кале́нчаты в. — коле́нчатый вал;
грабны́ в. — гребно́й вал
V м. (валовая продукция) вал;
вы́раб праду́кцыі па ва́ле — произво́дство проду́кции по ва́лу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)