валачо́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валачо́бны валачо́бная валачо́бнае валачо́бныя
Р. валачо́бнага валачо́бнай
валачо́бнае		 валачо́бнага валачо́бных
Д. валачо́бнаму валачо́бнай валачо́бнаму валачо́бным
В. валачо́бны (неадуш.)
валачо́бнага (адуш.)		 валачо́бную валачо́бнае валачо́бныя (неадуш.)
валачо́бных (адуш.)
Т. валачо́бным валачо́бнай
валачо́бнаю		 валачо́бным валачо́бнымі
М. валачо́бным валачо́бнай валачо́бным валачо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валачо́бны уст. волоче́бный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валачо́бны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да валачобнікаў. Валачобныя песні. // Уласцівы валачобніку, такі, як у валачобніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)