валасі́на, -ы, мн. -ы, -сі́н, ж.

Адзінкавы волас.

|| памянш. валасі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валасі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. валасі́на валасі́ны
Р. валасі́ны валасі́н
Д. валасі́не валасі́нам
В. валасі́ну валасі́ны
Т. валасі́най
валасі́наю		 валасі́намі
М. валасі́не валасі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валасі́на ж. (отдельный) во́лос м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валасі́на, ‑ы, ж.

Адзінкавы волас. — Добрае лета сёлета будзе. Ураджайнае, — пагладжваў рэдкія валасіны барады Хасан. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́лас

‘асобная валасіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́лас валасы́
Р. во́ласа валасо́ў
Д. во́ласу валаса́м
В. во́лас валасы́
Т. во́ласам валаса́мі
М. во́ласе валаса́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)