валаво́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой-н. справы.

Не слухайце вы гэтага валаводніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валаво́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валаво́днік валаво́днікі
Р. валаво́дніка валаво́днікаў
Д. валаво́дніку валаво́днікам
В. валаво́дніка валаво́днікаў
Т. валаво́днікам валаво́днікамі
М. валаво́дніку валаво́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валаво́днік м., разг. волы́нщик, каните́льщик, волоки́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валаво́днік, ‑а, м.

Разм. Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой‑н. справы. Добры народ — валаводнікаў не церпіць у сваім асяроддзі... «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валаво́днік (БРС). Да валаводзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каніце́льшчык, ‑а, м.

1. Уст. Рабочы або ўладальнік каніцельнай вытворчасці, гандляр каніцеллю.

2. перан. Неадабр. Валаводнік, валакітчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волоки́тчик разг. валакі́тчык, -ка м., валаво́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каните́льщик​II неодобр. валаво́днік, -ка м., валакі́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

волы́нщик​II прост. валаво́днік, -ка м., мару́да, -ды м.; валакі́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)