ва́куум, -у, м.
1. Стан вельмі разрэджанага газу пры нізкім ціску (спец.).
2. перан. Поўная адсутнасць, востры недахоп чаго-н.
Духоўны в.
|| прым. ва́куумны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ва́куум физ., техн. ва́куум, -му м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́куум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ва́куум |
| Р. |
ва́кууму |
| Д. |
ва́кууму |
| В. |
ва́куум |
| Т. |
ва́куумам |
| М. |
ва́кууме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ва́куум, -му м., физ., тех. ва́куум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́куум, ‑у, м.
Спец. Разрэджаны стан газаў або паветра ў закрытым прыборы або пасудзіне; беспаветраная прастора.
[Лац. vacuum — пустата.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ва́куум (БРС). Праз рус. вакуум (Крукоўскі, Уплыў, 89) < лац. vacuum ’пустата’ (Шанскі, 1, В, 7; Рудніцкі, 1, 296).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ва́куум-вымяра́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ва́куум-вымяра́льны |
ва́куум-вымяра́льная |
ва́куум-вымяра́льнае |
ва́куум-вымяра́льныя |
| Р. |
ва́куум-вымяра́льнага |
ва́куум-вымяра́льнай
ва́куум-вымяра́льнае |
ва́куум-вымяра́льнага |
ва́куум-вымяра́льных |
| Д. |
ва́куум-вымяра́льнаму |
ва́куум-вымяра́льнай |
ва́куум-вымяра́льнаму |
ва́куум-вымяра́льным |
| В. |
ва́куум-вымяра́льны (неадуш.)
ва́куум-вымяра́льнага (адуш.) |
ва́куум-вымяра́льную |
ва́куум-вымяра́льнае |
ва́куум-вымяра́льныя (неадуш.)
ва́куум-вымяра́льных (адуш.) |
| Т. |
ва́куум-вымяра́льным |
ва́куум-вымяра́льнай
ва́куум-вымяра́льнаю |
ва́куум-вымяра́льным |
ва́куум-вымяра́льнымі |
| М. |
ва́куум-вымяра́льным |
ва́куум-вымяра́льнай |
ва́куум-вымяра́льным |
ва́куум-вымяра́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ва́куум-фармо́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ва́куум-фармо́вачны |
ва́куум-фармо́вачная |
ва́куум-фармо́вачнае |
ва́куум-фармо́вачныя |
| Р. |
ва́куум-фармо́вачнага |
ва́куум-фармо́вачнай
ва́куум-фармо́вачнае |
ва́куум-фармо́вачнага |
ва́куум-фармо́вачных |
| Д. |
ва́куум-фармо́вачнаму |
ва́куум-фармо́вачнай |
ва́куум-фармо́вачнаму |
ва́куум-фармо́вачным |
| В. |
ва́куум-фармо́вачны (неадуш.)
ва́куум-фармо́вачнага (адуш.) |
ва́куум-фармо́вачную |
ва́куум-фармо́вачнае |
ва́куум-фармо́вачныя (неадуш.)
ва́куум-фармо́вачных (адуш.) |
| Т. |
ва́куум-фармо́вачным |
ва́куум-фармо́вачнай
ва́куум-фармо́вачнаю |
ва́куум-фармо́вачным |
ва́куум-фармо́вачнымі |
| М. |
ва́куум-фармо́вачным |
ва́куум-фармо́вачнай |
ва́куум-фармо́вачным |
ва́куум-фармо́вачных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ва́куум-сушы́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ва́куум-сушы́лка |
ва́куум-сушы́лкі |
| Р. |
ва́куум-сушы́лкі |
ва́куум-сушы́лак |
| Д. |
ва́куум-сушы́лцы |
ва́куум-сушы́лкам |
| В. |
ва́куум-сушы́лку |
ва́куум-сушы́лкі |
| Т. |
ва́куум-сушы́лкай
ва́куум-сушы́лкаю |
ва́куум-сушы́лкамі |
| М. |
ва́куум-сушы́лцы |
ва́куум-сушы́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ва́куум-устано́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ва́куум-устано́ўка |
ва́куум-устано́ўкі |
| Р. |
ва́куум-устано́ўкі |
ва́куум-устано́вак |
| Д. |
ва́куум-устано́ўцы |
ва́куум-устано́ўкам |
| В. |
ва́куум-устано́ўку |
ва́куум-устано́ўкі |
| Т. |
ва́куум-устано́ўкай
ва́куум-устано́ўкаю |
ва́куум-устано́ўкамі |
| М. |
ва́куум-устано́ўцы |
ва́куум-устано́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)