вазі́ць, важу́, во́зіш, во́зіць; незак., каго-што.

1. Тое, што і везці (але абазначае дзеянне, якое адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).

В. дровы з лесу.

2. Катаць.

В. дзіця ў калясачцы.

|| наз. во́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вазі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. важу́ во́зім
2-я ас. во́зіш во́зіце
3-я ас. во́зіць во́зяць
Прошлы час
м. вазі́ў вазі́лі
ж. вазі́ла
н. вазі́ла
Загадны лад
2-я ас. вазі́ вазі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час во́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вазі́ць несов.

1. вози́ть;

2. ката́ть;

в. дзяце́й у аўтамабі́лі — ката́ть дете́й в автомоби́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вазі́ць, важу, возіш, возіць; незак., каго-што.

1. Дастаўляць, перамяшчаць каго‑, што‑н. пры дапамозе транспарту. Вазіць пасажыраў. □ Дзень пры дні.. [Леапольд Гушка] вазіў каменне.. на шашу. Чорны.

2. Катаць. Вазіць дзяцей на аўтамабілі.

•••

Вазамі вазіць — вазіць у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазіць 1 (БРС). Прасл. *voziti — ітэратыў да везці (гл.).

Вазіць 2 вазіцца ’катацца’ (Сцяшк.). Семантычнае ўтварэнне ад вазіць 1. Параўн. серб.-харв. воза̀кати се ’катацца, ездзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́зка гл. вазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́вазіць, -важу, -вазіш, -вазіць; -важаны; зак., што.

Перавозячы часткамі, вывезці поўнасцю.

В. увесь гной на поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́жам, прысл.

1. На калёсах ці санях.

Вазіць лес г.

2. Адзін за адным.

Па вузкай сцяжынцы ўсе ішлі г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самату́гам, прысл.

1. На сабе, без дапамогі цяглавай сілы.

Араць с.

Вазіць торф с.

2. перан. Сваімі сіламі, без дапамогі.

С. выбіцца ў людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папавазі́ць, -важу́, -во́зіш, -во́зіць і папаво́жваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Вазіць доўга, неаднаразова; павазіць многа каго-, чаго-н.

Колькі я папавазіў (папавожваў) гэтых дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)