Вазіла 1 ’павозка’ (Бір. Дзярж.). Рус. устар. возило ’тс’. Да вазіць.

Вазіла 2 ’старшы сват’ (Доўн.-Зап., 2). Да вазіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вазі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. важу́ во́зім
2-я ас. во́зіш во́зіце
3-я ас. во́зіць во́зяць
Прошлы час
м. вазі́ў вазі́лі
ж. вазі́ла
н. вазі́ла
Загадны лад
2-я ас. вазі́ вазі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час во́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)